Το 1992 άνοιγε η Βαρκελώνη τις πόρτες τις στην διεθνή κοινότητα με την πόλη ριζικά αναβαθμισμένη. Ένα θαύμα το οποίο βασίστηκε στην αποφασιστικότητα του τότε τριανταπεντάχρονου Josep Acebillo, ο οποίος με ριζικές αλλαγές στον πολεοδομικό ιστό δημιούργησε τις προϋποθέσεις παρέμβασης για την ανάδειξη της πόλης. Έτσι με βασικό εργαλείο την διαδικασία του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού και το κύρος καταξιωμένων αρχιτεκτόνων ,έδωσε το παρόν ,για την ανασυγκρότηση της πόλης ,όλη η αφρόκρεμα της διεθνούς αρχιτεκτονικής όπως ,ο Vittorio Gregotti για το Ολυμπιακό στάδιο ,ο Norman Foster για τον πύργο τηλεπικοινωνιών, ο Richard Meier με το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και άλλοι πολλοί. Το αποτέλεσμα μέσα από αυτήν την διαδικασία ήταν να αλλάξει η εικόνα της Βαρκελώνης και να αναδειχθεί η σύγχρονη ισπανική αρχιτεκτονική ,με τα πλέον σήμερα γνωστά ονόματα, όπως αυτό του του Oriol Bohigas , Elias Torres, Santiago Calatrava, Rafael Moneo , είναι ελάχιστοι από τους Ισπανούς αρχιτέκτονες που πρωτοστατούν , σήμερα διεθνώς .Τελικά πιστεύω πώς δεν υπάρχει διαφορά ξένου και Έλληνα αρχιτέκτονα, η διαφορά είναι μεταξύ καλής και κακής αρχιτεκτονικής και σήμερα είναι ,μοναδική ευκαιρία για να γίνει γνωστή η σύγχρονη Ελληνική αρχιτεκτονική σε μία μοναδική πρόκληση αλλαγής της εικόνας των Ελληνικών πόλεων προσδιδοντάς τους σύγχρονο πρόσωπο και εικόνα σύμφωνα με τις διεθνείς εμπειρίες και ρεύματα αρχιτεκτονικής.
*Ο Ανδρέας Διγενής είναι αρχιτέκτονας και το 2000 μαζί με τον Σάκη Διγενή και τον Vittorio Gregotti κερδίσανε τον διεθνή διαγω-νισμό για την ανάκτηση και ανάπλαση του Φαληρικού Μετώπου ,που λόγω γραφειοκρατικών και πολιτικών αγκυλώσεων δεν υλοποι-ήθηκε ενώ το Master Plan εγκρίθηκε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου